Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Love, Actually

"Whenever i get gloomy with the state of the world i think about the arrivals gate at Heethrow airport.
General opinion started to make out that we live in a world of hatred and greed, but I dont see that. Seems to me that love is everywhere. Often it's not particularly dignified or newsworthy, but it's alwasy there. Fathers and sons, mothers and daughters, husbands and wifes, boyfriends, girlfriends, old friends. When the planes hit twin towers, as far as I know none of the phonecalls from the people on board where messages of hate or revenge. They were all messages of love. If you look for it i've got a sneaky feeling you'll find, that love actually is all around..."

Ετσι ξεκιναει η ταινια Love Actually, μια ταινια που πολλοι θα χαρακτηριζαν ρομαντικη κομεντι. Πολλοι που χαζεψαν την ταινια, δεν ειδαν την ταινια πραγματικα. Δεν θα σχολιασω την ταινια αλλα, αυτο το αρχικο κομματι.
Για αρχη μια μεταφραση:

"Οποτε μελαγχολω με την κατασταση του κοσμου, σκεφτομαι την πυλη αφιξεων του αεροδρομιου Χιθροου. Η γενικη γνωμη διαμορφωθηκε στο οτι ζουμε σε εναν κοσμο μισους και απληστιας, αλλα εγω δεν το βλεπω αυτο.Εμενα μου φαινεται οτι η αγαπη ειναι παντου. Συχνα δεν ειναι απαραιτητα αξιοπρεπης η αξια ειδησεων, αλλα ειναι παντα εκει. Πατερες και γιοι, μητερες και κορες, συζηγοι, αγορια, κοριτσια, παλιοι φιλοι. Οταν τα αεροπλανα χτυπησαν τους διδυμους πυργους, απο οσο ξερω κανενα τηλεφωνημα δεν ηταν μυνημα μισους η εκδικησης. Ηταν ολα μυνηματα αγαπης. Αν ψαξτε, εχω την αμυδρα εντυπωση οτι θα βρειτε πως η αγαπη οντως ειναι παντου γυρω μας"

Ειναι ξεκαθαρο τι λεει ο Hugh Grant, μιας και αυτος διαβαζει το συγκεκριμενο κειμενο. Οτι ο κοσμος δεν ειναι γεματος μισος η απληστια αλλα αγαπη. Και ομως, γινονται πολεμοι, πολεμοι καθε ειδους, πραγματικοι, οικονομικοι, ψυχολογικοι, και πολλων αλλων ειδων. Αναφερομαι στον πολεμο, γιατι η κοινωνια μας τον αναγνωριζει ως την χειριστη μορφη διαπλοκης, ως την εσχατη λυση.

Δεν διαφωνω καθλου με το συγκεκριμενο κειμενο. Αλλα με κανει κα αναρωτιεμαι, τι εγινε και φτασαμε εδω που φτασαμε? Μην με παρεξηγησετε, δεν ασχολουμαι με τη σημερινη κατασταση της κοινωνιας, της οικονομιας και οποιας αλλης γενικοτητας. Οχι ασχολουμαι με το πως ο καθε ανθρωπος σαν ξεχωριστη μοναδα, εκτος συνολου, ενω ειναι ενα ον που εχει αναγκη, που αποζητα τη συντροφια και την επικοινωνια, την ανγνωριση και τη φιλια, πως αυτο το ον ξεχασε της αναγκες αυτες, της διεγραψε, μαλλον της μετεφερε στο υποσυνειδητο και της εθαψε καλα κατω απο προσποιητες ευτυχιες, πως λοιπον εφτασε στο σημειο να κυρητει καθημερινο πολεμο αντι να αγαπα. Αντι να μοιραζεται, να χαιρεται και να ευτυχει.Αδυνατω να καταλβω απο μονος μου την ανωμαλια του ανθρωπινου ειδους να πηγαινει κοντρα στην φυση του, να καταπολεμα την κοινωνικοτητα με την οποια γενηθηκε για χαρη πλασματικων αναγκων οπως το κοινωνικο status.

Για αυτο λοιπον θα μας βοηθησει ο κυριος Erich Fromm. Παραθετω εδω την περιληψη του οπισθοφυλου του βιβλιου "Να εχεις η να εισαι", μερος της τουλαχιστον.

"Να ενα μεγαλο μανιφεστο μιας νεας κοινωνικης και ψυχολογικης επαναστασης για να σωθει ο επαπειλουμενος πλανητης μας: Να εχεις η να εισαι? Ειναι οι σκεψεις μιας ολοκληρης ζωης ενος απο τους πιο διεισδυτικους κοινωνικους αναλυτες. Οι θεσεις του Erich Fromm σ'αυτο το εξαιρετικο βιβλιο ειναι οτι δυο τροποι υπαρξης παλευουν για το πνευμα της ανθρωποτητας: Ο τροπος υπαρξης στη βαση του εχειν, με επικεντρο του την κατοχη και την αποκτηση υλικων αγαθων, τη δυναμη και την επιθετικοτητα και που αποτελει τη βαση για κακα οπως η βια, ο φθονος και η πλεονεξια. Και ο τροπος υπαρξης στη βαση του ειναι που βασιζεται στην αγαπη, στη χαρα του να μοιραζεσαι και σε δραστηριοτητες οχι αχρηστες αλλα παραγωγικες."

Μεσα απο αυτο το αριστο πραγματικα βιβλιο ο Fromm παραθετει της αποψεις του πανω στο θεμα και προβλεπει το 1976, οταν εγραψε το βιβλιο οτι αυτη η ταση της κοινωνιας για τα υλικα αγαθα θα οδηγησει τον κοσμο σε κοινωνικη, ψυχολογικη και οικονομικη καταστροφη.

Προσθετοντας τον υπερκαταναλωτισμο, την απληστια, την κοινωνικη συγκριση και την επιβαλωμενη απο το περιβαλλον μας αναγκη για αναγνωριση και επιτυχια σε οσους το δυνατον περισσοτερους τομεις, καταληγουμε στη σημερινη κατασταση και στο συμπερασμα αυτου του κειμενου.

Ο ανθρωπος αρνηθηκε τη φυση του για αγαπη και ευτυχια, οταν ανηγαγε τις δυο αυτες αξιες σε αξιες με υλικη υποσταση. Οταν η αγαπη ενος πατερα προς το παιδι του εκφραζεται μονο μεσα απο δωρα και οταν για την ευτυχια απαιτειται η υπαρξη υλικων αγαθων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου