Συνηθως προσπαθω να αποφευγω να γραφω για το τι γινεται καθημερινα, τις δυσκολιες που αντιμετοπιζουμε ολοι μας, δανεια, καρτες, νοικια, δουλειες, η χειροτερα ανεργια και ολα τα σχετικα. Υπαρχουν αρκετα blog και εφημεριδες, καναλια και ραδιοφωνικοι σταθμοι που τα καλυπτουν ολα αυτα.
Ετσι και σημερα μην με παρεξηγησετε, διβαστε πρωτα ολοκληρη την αναρτηση και προσπαθειστε να δειτε περα απο το παραπονο ενος νεου για το πως εχει καταντησει η χωρα σημερα.
Ας ξεκινησω λοιπον απο την αρχη της ιστοριας. Φοιτω σε σχολη που βρισκεται στην Πλατεια Ομονοιας, 2λεπτα με τα ποδια επι της 3ης Σεπτεμβριου για να ειμαι ακριβης. Ας πουμε ομως στην πλατεια Ομονοιας. Κατοικω στον Πειραια, σχετικα κοντα στο κεντρο. Για να φτασω στην Ομονοια, περνω 1λεωφορειο, και 1 τραινο. Κανονικα.
Σε αυτο το "Κανονικα" στηριζεται η αναρτηση αυτη.
Λογω εργων στο σταθμο Μοναστηρακι, υποχρεωνομαι να πηγαινω μεχρι το Μοναστηρακι, να αλλαζω μεσο, να επιβιβαζομαι στο Μετρο μεχρι το Συνταγμα και απο εκει να αλλαζω γραμμη και να επιβιβαζομαι στον συρμο που κανει την διαδρομη Αγιος Δημητριος - Αγιος Αντωνιος, ωστε να φτασω στην Ομονοια. Αυτο γινεται περιπου το τελευταιο 6μηνο. Πριν απο αυτο, ειχαμε τα εργα στον σταθμο του Μοσχατου και ετσι το τραινο εκανε την διαδρομη Πειραιας - Φαληρο και Καλλιθεα - Ομονοια. Για το τμημα Φαληρο - Καλλιθεα, επιβιβαζομουν στην Λεωφορειακη γραμμη Χ13 οπου και πηγαινε μεχρι το σταθμο της Καλλιθεας.Πριν απο αυτο ειχαμε τα εργα στον σταθμο Πετραλωνα, οπου και λειτουργουσε μονο η μια πλευρα του σταθμου και για το πηγαινε και για το ελα, με αποτελεσμα να σταματαει το τραινο στον σταθμο του Ταυρου η του Θησειου, μεχρι να περασει ο απεναντι συρμος.
Αθροιζοντας ολα αυτα, μας βγαζουν περιπου τον τελευταιο εναμιση χρονο. Ανεβοκατεβαινω στην Ομονοια τα τελευταια δυο χρονια. Ετσι λοιπον τα 3/4 του χρονου που εγω χρησιμοποιω καθημερινα πανω απο ενα ΜΜΜ, αυτα υπολειτουργουν.
Κανονικα ο χρονος που διαρκει η διαδρομη Πειραιας - Ομονοια με το τραινο ειναι 22'. Τα εργα γινονται για την αλλαγη των γραμμων, ωστε να μειωθει η υχοπρυπανση και να μειωθει και ο χρονος που απαιτειται για να ολοκληρωθει η διαδρομη. Υπηρξε μια μικρη περιοδος περυσι τα Χριστουγεννα οπου το τμημα Πειραιας-Ομονοια λειτουργησε. Αυτη την μικρη περιοδο χαριτος χρονομετρησα την εν λογω διαδρομη. 20'. Δεν θα βγαλω τα εργα αχρηστα, δεν προσπαθω να κανω κατι τετοιο. Απλως καταγραφω το πως εχει.
Ετσι λοιπον τον τελευταιο εναμιση χρονο, εχω την καθημερινη περιπετεια, την οποια αντιμετοπιζω με μια δωση χαβαλε, γιατι αλλιως δεν γινεται. Πανω στα εργα ηρθαν να προστεθουν δυο ακομη πραγματα.
Πρωτον: Η αρχαιολογικη υπηρεσια στο Μοναστηρακι! (Το Μοναστηρακι εχει αρχαια...ανακαλυψη τρομερη και απροβλεπτη.......)Η εν λογω υπηρεσια, αρκετα γνωστη σε ολους μας, δεν μπορει καπου σας εχει ζωρισει ολους ειτε με τον ενα ειτε με τον αλλο τροπο, υπηρεσια ξεκινησε ανασκαφες στον χωρο τον γραμμων του σταθμου. Δεν μπορω να κρινω την σημασια τον συγκεκριμενων αρχαιολογικων ευρυματων, μπορω να κρινω ομως την καθυστερηση που δημιουργουν στα εργα.
Δευτερον: Τους δυο μηνες, εχουμε τις απεργειες των ΜΜΜ. Οι οδηγοι, μηχανοδηγοι, και λοιποι σχετικοι εργαζομενοι στους οργανισμους που καλυπτονται απο τον ΟΑΣΑ, διαμαρτυρονται και απεργουν. Κατανοητο, ως ενα σημειο. Ειναι καιροι δυσκολοι, και οι απεργιες σαν διαμαρτυρια στις μεταρυθμησεις που επιβαλονται στην χωρα, ειναι το λιγοτερο που θα επρεπε να περιμενουμε.
Ειναι τρομερο ομως το πως γινονται αυτες οι απεργιες. Το πως και το ποτε ανακοινωνονται. Ο ΟΑΣΑ εχει επιδωθει σε ενα ειδος κλεφτοπολεμου, ανακοινωνοντας τις απεργιες και τις στασεις εργασιας την τελευταια δυνατη στιγμη. Γνωριζουν πολυ καλα οι υπευθυνοι του ΟΑΣΑ οτι οι μονοι που πληττονται ειναι οι πολιτες, ειναι οι εργαζομενοι των αλλων επαγγελματων που δεν ξερουν τι σκατα θα τους ξημερωσει καθε μερα. Νομιζουν οτι ετσι, θα πεισουν οτι οι συγκοινωνιες ειναι απραιτητες και χρησιμες, και οτι με απεργιες-εκπληξη θα παρουν τον λαο με το μερος τους? Το μονο που κανουν, αντι να αντιμετοπιζουν τον λαο με υπευθυνοτητα ειναι να στρεφουν και την κοινη γνωμη εναντιον τους, διοτι την ταλαιπωρουν και την δυσκολευουν χωρις κανεναν μα κανεναν απολυτως λογο.
Αλλα σε εναν τοπο οπου ο καθενας ζει για την παρταρα του και αρνειται να σκεφτει τους γυρω του, σε εναν τοπο οπου εφτασε στον πατο, αρνουμενος να λειτουργησει συλλογικα, και ομαδικα, ειναι ονειροπωλο να περιμενει κανεις οτιδηποτε διαφορετικο. Σε εναν τοπο που το εγω ειναι πιο σημαντικο απο το εμεις, σε εναν τοπο οπου εχει απωλεσει την συλλογικη συνειδηση και λειτουργει μονο με τα προσωπικα πιστευω του καθενος, σε εναν τοπο οπου ο καθενας κανει οτι του καυλωσει χωρις να υπολογιζει τις συνεπειες σε κανεναν τομεα της κοινωνιας, σε εναν τοπο οπου δεν υπαρχει τιποτα κοντα στο "σκεφτομαι τους γυρω μου, νοιαζομαι για τους αλλους", ειναι οχι μονο ονειροπωλο αλλα και επιπονα παραλογο να περιμενει κανεις κατι διαφορετικο απο τα συνδικαλιστικα σωματεια.
Ετσι λοπιον οι κινητοποιησεις, ειτε αυτες ειναι απεργιες ειτε στασεις εργασιας, χαρακτηριζονται για μια ακομη φορα, οπως και καθε τι αλλο που κανουμε, απο αυτη την ιδιαιτερη μαλακια που μας χαρακτηρηζει και την ονομαζουμε και μαγκια, υπερηφανοι που ειμαστε Ελληναρες. Χαρακηριζεται απο την αδιαφορια για το αν βλαπτουμε το συνολο παραπανω απο οτι θα το βλαψει αυτο για το οποιο διαμαρτυρομαστε. Γιατι δεν υπαρχει συνολο. Υπαρχει εγω. Μονο εγω....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου