Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

11 Illusions

Και ξεκινωντας για λιγη σκεψη ας δουμε αυτο...

What's a bridge with no river below?
 What's the sky without the clouds to go by?
What's the truth with none to hear it?

It's an Illusion baby
It's an Illusion
It is a false belief

What's the heaven with no hell to compete?
What is God with no believers alive?
What's the sun without the night to wave goodbye?
What's a falling star if you got nothing to wish for?

It's an Illusion baby
It's an Illusion
It is a false belief


What's a warrior with noone to fight?
What's the body with no soul to live in?
What's the mind with no goal to achieve?
What's a fire with nobody to warm?

It's an Illusion baby
It's an Illusion
It is a false belief

It's an Illusion...




Εκτος απο τη σχετικοτητα των πραγματων, οχι οπως την εθεσε ο Einstein, αλλα οπως παρουσιαζεται στους παραπανω στιχους, ειναι ομορφο να προσεξει κανεις πως αλλαζει το νοημα ενος πραγματος μεσα απο τη συνδεση του με αλλα.

Για να γινω πιο σαφης αν καποιος αφαιρεσει το δευτερο μισο του στιχου "What's a fire with nobody to warm?" το νοημα της λεξης fire αλλαζει πληρως, η φλογα απο ενα μεσο θερμανσης -ψυχης και σωματος- γινεται καταστροφικη, απο φλογα γινεται φωτια. Το ιδιο γινεται και με ολους τους υπολοιπους στιχους.


Dante's Inferno

Παρατηρει κανεις λοιπον οτι δεν υπαρχει οτιδηποτε, μαλλον για να μην γινομαι απολυτος, ισως υπαρχουν πολυ λιγοτερα πραγματα απο οσα νομιζουμε που μπορουν να αυτοπροσδιοριστουν. Και αυτο θελει να δειξει το εν λογω τραγουδι. Σε ενα αλλο επιπεδο ομως, σε ενα επιπεδο ανθρωπινο. Ενα κομματι μας σαν ανθρωποι και σαν προσωπικοτητες προσδιοριζεται μεσα απο τις πραξεις και τα πιστευω μας, ενα δευτερο κομματι ομως προσδιοριζεται μεσα απο τους αλλους. Και αυτο το δευτερο κομματι του εαυτου μας, ειναι πολυ ομορφο να εξερευνηθει, ειναι πολυ ενδιαφερον να περιπλανηθει κανεις μεσα του και να ανακαλυψει τις επιρροες που εχει ο καθε αλλος ανθρωπος και το καθε γεγονος, στη διαμορφωση αυτου που ειμαστε...

Δεν αναφερομαι μονο στην ανατροφη μας απο τους γονεις, η το περιβαλλον στο οποιο μεγαλωσαμε, οχι αναφερομαι κυριως στους ανθρωπους που εμεις επιλεξαμε για δικους μας, για κοντινους μας, για τους ανθρωπους που λεμε φιλους και αγαπημενους. Αν κανεις ψαξει λιγο παραπανω σε καθε του φιλικη η μη σχεση με τους κοντινους του ανθρωπους λιγο πιο προσεκτικα, και κυριως ψαξει τους λογους για τους οποιους βρεθηκε κοντα με τους εν λογω ανθρωπους, θα δει οτι οι λογοι αυτοι που μεχρι τωρα ονομαζε, τυχη η συγκηριες ειναι κατι παραπανω. Ειναι ασυνειδητη επιλογη. Ειναι το πρωτο κομματι του εαυτου που προσπαθει με νυχια και με δοντια να επιβληθει στο δευτερο, και τα καταφερνει. Ειναι η ανεπτυγμενη και εκπολιτισμενη αναγκη του ανθρωπου για επικοινωνια και σχεσεις...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου