Evolution!

Admire me, admire my home
admire my son, he's my clone
yeah, yeah, yeah, yeah
this land is mine, this land is free
i'll do what i want yet irresponsibly
it's evolution, baby

Pearl Jam - Evolution. Με την κλασσικη σαρκαστικη και αναλαφρη ισως προσποιητη αθωοτητα οι Pearl Jam, κατακρινουν την σημερινη κατασταση και αμφισβητουν αν αυτο που εχει γινει ο σημερινος ανθρωπος ειναι οντως εξελιξη. Ειναι οντως κατι ανωτερο, κατι εξελιγμενο. Ο στιχος που περισσοτερο απο ολους με ωθησε να γραψω ηταν ο "admire my son, he's my clone". Και αυτο γιατι παρα πολλες φορες γυρω μας, στη σημερινη κοινωνια βλεπουμε τους γονεις να προσπαθουν να δημιουργησουν κλωνους τον ιδιων μεσα απο τα παιδια τους.

Βλεπουμε γονεις να αποφασιζουν για το μελλον τον παιδιων τους χωρις να αναρωτονται ποτε αν το μελλον που σχεδιασανε συμβαδιζει με αυτο που τα παιδια τους ονειρευονται. Αυτο παρατηρειται πολυ εντονα και πολυ ευκολα αν κανεις κοιταξει τα επαγγελματα που η γενια που σημερα ειναι 40 με 55 διαλεξε. Γιατροι, Αρχιτεκτονες, Δικηγοροι, Δημοσιοι Υπαλληλοι. Δεν κατηγορω κανεναν για την επιλογη του. Δεν εχω αλλωστε το δικαιωμα να κρινω. Οχι αλλα κατηγορω τους λογους για τους οποιους επελεξαν τα συγκεκριμενα επαγγελματα. Γιατι οι γονεις τους ηθελαν εναν επιστημονα στο σπιτι, εναν ανθρωπο που το μελλον του ηταν σιγουρο γιατι το επαγγελμα του ηταν ανωτερο. Κατηγορω αυτους που εκαναν την επιλογη. Και ως επι το πληστον, αυτοι δεν ηταν η γενια που σημερα ειναι 40-55. Ηταν οι γονεις τους. Οτι δεν μπορεσε καποιος να γινει, θα γινει το παιδι του. Και επειδη καποιες φορες αυτο ειναι ανεφικτο, τοτε το παιδι του θα γινει κλωνος δικος του.

Αλλα ας μην κατηγορουμε μονο τους γονεις. Και τα παιδια εχουν μεριδιο. Επιλεγουν την ασφαλεια, επιλεγουν τη μεγιστη δυνατη σιγουρια. Επιλεγουν αυτο του οποιου εχουν δει την εξελιξη του, τους γονεις τους. Γιατι να ρισκαρεις? Γιατι να παρεις δικες σου αποφασεις? Γιατι να χαραξεις τη δικη σου πορεια, οποια κι αν ειναι αυτη? Γιατι να τα κανεις ολα αυτα, οταν εχεις τη σιγουρια, του οτι αν κανεις τα βηματα του πατερα σου η της μανας σου, θα εχεις καποιον να σε καθοδηγει, και πανω κατω ξερεις  -νομιζεις- πως θα παει η ζωη σου.

Αυτο δεν ειναι εξελιξη, ειναι ενας αυτοτροφοδοτουμενος φαυλος κυκλος.

Weapons of Mass Destruction...

My dad came into my room holding his hat
I knew he was leaving,
he sat on my bed told me some facts, son.
I have a duty, calling on me
You and your sister be brave my little soldier
And don't forget all I told ya
Your the mister of the house now remember this
And when you wake up in the morning give ya momma a kiss
Then I had to say goodbye

In the morning woke momma with a kiss on each eyelid,
Even though I'm only a kid
Certain things can't be hid
Momma grabbed me
Held me like I was made of gold
But left her inner stories untold
I said, momma it will be alright
When daddy comes home, tonight

Whether long range weapon or suicide bomber
Wicked mind is a weapon of mass destruction
Whether you're soar away sun or BBC 1
Misinformation is a weapon of mass destruc
You could a Caucasian or a poor Asian
Racism is a weapon of mass destruction
Whether inflation or globalization
Fear is a weapon of mass destruction

Whether Halliburton or Enron or anyone
Greed is a weapon of mass destruction

We need to find courage, overcome
Inaction is a weapon of mass destruction
Inaction is a weapon of mass destruction
Inaction is a weapon of mass destruction


My story stops here, lets be clear
This scenario is happening everywhere
And you ain't going to nirvana or farvana
You're coming right back here to live out your karma
With even more drama than previously, seriously
Just how many centuries have we been
waiting for someone else to make us free
And we refuse to see
That people overseas suffer just like we
Bad leadership and ego's unfettered and free
Who feed on the people they're supposed to lead
I don't need good people to pray and wait
For the lord to make it all straight
There's only now, do it right.
Cos I don't want your daddy, leaving home tonight

Το κομματι οπως δηλωνει και ο τιτλος ειναι για τα οπλα μαζικης καταστροφης. Παλι των Faithless. Τα οπλα μαζικης καταστροφης οχι οπως τα συνηθισαμε, αν μπορει να συνηθισει μια ιδεα, μια πραγματικοτητα μαλλον τοσο καταστροφικη. Τα οπλα μαζικης καταστροφης οπως τα μαθαμε, καταστρεφουν (!) μαζικα, τη σαρκα, την υλικη μας υποσταση, και επιφερουν το θανατο, τον ολεθρο, την καταστροφη. Το τραγουδι αυτο δινει μια αλλη οπτικη και ενα αλλο νοημα στο τι μπορει να σημανει οπλο μαζικης καταστροφης. Ας το δουμε σιγα σιγα και εναν ενα κομματι.

Wicked mind is a weapon of mass destruction.
Το αρρωστημενο μυαλο ειναι οπλο μαζικης καταστροφης. Ενα μυαλο διεστραμενο, ενα μυαλο παρανοικο, κατω απο ορισμενες συνθηκες, μπορει να επιφερει την καταστροφη, σε τοσο κοσμο που να ειναι τελικα οπλο μαζικης καταστροφης. Μπορει να φαινεται παραλογο, αλλα αν κανεις σκεφτει θα βρει παραδειγματα στην ανθρωπινη ιστορια, οχι μονο τα προφανη αλλα και αλλα που επιβεβαιωνουν τον στιχο.

Missinformation is a weapon of mass destruction.
Η παραπληροφορηση ειναι οπλο μαζικης καταστροφης. Καθοδηγουμενα ΜΜΕ, παραπληροφορηση, η καθολου πληροφορηση, ειναι ολα οπλα μαζικης καταστροφης. Με αποτελεσματα οχι τοσο αμεσα οσο ο θανατος και η υλικη καταστροφη αλλα εξισου σημαντικα.

Racism is a weapon of mass destruction.
Ο ρατισμος ειναι ενα οπλο μαζικης καταστροφης. Ο εθνικισμος, η ελιτιστικη αντιμετωπιση του κοσμου, ειναι οπλα μαζικης καταστροφης. Μεσα απο το ρατσισμο και το φανατισμο καθε μορφης διατηρειται η αναρχια -με την κακη της εννοια-, διατηρουνται μιση και εχθρες που μονο σε κακο μας οδηγουν.

Fear is a weapon of mass destruction.
Ο φοβος ειναι οπλο μαζικης καταστροφης. Ο φοβος του ανωτερου που μπορει να μας συντρηψει χωρις επιπτωσεις, χωρις κανεναν ελεγχο. Η καθημερινη καταπατηση τον ανθρωπινων δικαιωματων και ο φοβος που αυτη δημιουργει ειναι οπλο μαζικης καταστροφης.

Greed is a weapon of mass destruction.
Η απληστεια ειναι οπλο μαζικης καταστροφης. Στην απλουστερη μορφη της, τον υπερκαταναλωτισμο, ειναι οπλο μαζικης καταστροφης. Οδηγει τον ανθρωπο σε αναζητηση υλικων αγαθων που προσφερουν χευτικη ευτυχθα και στην καταπιεση των ψυχικων του θελω, τον κανουν ερμαιο τον επιβαλομενων αναγκων του και τον απομυζουν απο την ενεργεια και τη διαθεση να αναζητησει οτιδηποτε αλλο.

Και τελος ο πλεον σημαντικος στιχος του κομματιου...

Inaction is a weapon of mass destruction.
Η απραγια ειναι οπλο μαζικης καταστροφης. Η απροθυμια του καθενος μας να αντιδρασει, σε οτι ειναι λαθος, σε οτι καταφερνει να πληξει την ακεραιοτητα του κοσμου. Η ανυπαρξια διαθεσης για την καλυτερευση αυτου που ονομαζουμαι κοινωνια σημερα, ειναι το οπλο μαζικης καταστροφης με τα χειροτερα αποτελεσματα, χειροτερα απο την καταστροφη, τον ολεθρο, τον θανατο. Γιατι δεν πλητει μονο εμας και τους γυρω μας, οι ζημιες που κανει δεν θα περασουν, δεν θα γινουν καλα με το χρονο, δεν θα διορθωθουν. Αντιθετα, μερα με τη μερα, χρονο με το χρονο, η πληγες που προκαλει μεγαλωνουν, η δυναμη του εδραιωνεται και ριζωνει, βαθια μεσα μας.

Ο ωχαδερφισμος, η βαρεμαρα, η απροθυμια, η μη προσπαθεια ειναι που οδηγει εμας και τις γενιες μετα απο εμας σε μια κατασταση κομματος. Σε μια κατασταση απο την οποια κανεις δεν θα μας ξυπνησει, και δεν θα σηκωθουμε ποτε μονοι μας. Σε μια κατασταση που ειμαστε απλως περαστικοι απο τον κοσμο αυτο, σε μια κατασταση που απλως επιβιωνουμε επι γης, χωρις να μας νοιαζει το πριν η το μετα, ουτε καν το τωρα. Αυτη η απραγια ειναι το οπλο μαζικης καταστροφης που εχει τις μεγαλυτερες και τις χειροτερες δυνατες επιπτωσεις, γιατι το τροφοδοτουμε καθημερινα με ολο και περισσοτερα καυσιμα, με ολο και περισσοτερη δυναμη.

Δεν ειναι εφευρεση κανενος, δεν κατεχεται απο καμια χωρα η κυβερνηση, κατεχεται απο τον καθενα μας, και εχει τη μορφη και τα αποτελεσματα ενος οπλου που σιγα σιγα στρεφουμε στον ιδιο μας τον εαυτο και τραβαμε τη σκανδαλη...

Weapons of Mass Destruction - Faithless

We Come One..

In you the song which rights my wrongs,
In you the fulness of living,
The power to begin again
From right now, in you

Ο στιχος ειναι των Faithless, απο ενα κομματι που παρα πολοι απο εσας εχετε ακουσει και ομως οι περισσοτερι δεν προσεξατε τους στιχους, η εστω το νοημα αυτων. Δεν αξιωνω την ωριμοτητα
-συναισθηματικη η  εγκεφαλικη- να καταλαβαινω τον στιχο για αυτο που πραγματικα ειναι, αλλα μονο για αυτο που σημαινει για εμενα. Αλλωστε, perception is truth.

Πως καταφερνει ενας ανθρωπος να βρει τη δυναμη μεσα απο καποιον αλλον να αρχισει, να ξεκινησει ξανα. Να ορθοποδησει και να περπατησει παλι. Πως μετα απο ενα συμβαν, αρνητικο προφανος, μπορει καποιος να βρει τα ψυχικα αποθεματα και να πει "παμε παλι"? Γινεται? Η παντα ξεκιναμε με κατι λιγοτερο? Πανατα κατι χανουμε στην πορεια? Παντα κατι μενει πισω που δεν θα το ξαναβρουμε ποτε?

Δεν ξερω. Αυτο που ξερω ομως ειναι οτι οταν βρουμε τη δυναμη, μεσα απο καποιον αλλον να συνεχισουμε, τοτε η δυναμη αυτη πολλαπλασιαζεται, μεγαλωνει και διαρκει.Αντεχει στο χρονο, χτιζεται σιγα σιγα με υπομονη και επιμονη και με βοηθεια, ριζωνει και μας τροφοδωτει με τα απαραιτητα για μια συνεχεια της οποιας το τελος δεν γνωριζουμε.

Τι γινεται οταν στερεψει ομως αυτη η δυναμη? Τι γινεται οταν θελουμε να φωναξουμε "δεν αντεχω αλλο"? Οταν τελικα ξαναπεσουμε?Δυο δρομοι υπαρχουν. Να μεινουμε κατω η παλι να βρουμε τη δυναμη και να ξανασηκωθουμε.

Οταν μεινουμε κατω, παραδεχομαστε την πτωση μας, δικαιωνουμε τους φοβους και τους δαιμονες μας. Τους αφηνουμε να μας νικησουν, να εχουν τον τελευταιο λογο, να κανουν εκεινοι τον απολογισμο και εν τελη να κανουν εκεινοι το γυρω του θριαμβου.

Οταν σηκωθουμε, ξανα και ξανα, σκοτωνουμε κι απο εναν δαιμονα τη φορα, ξεπερναμε κι απο εναν φοβο. Αποδιωχνουμε καθε αισθημα ενοχης, αποτυχιας και αδυναμιας. Εκεινη τη στιγμη που σηκωνομαστε, ειμαστε οσο πιο κοντα στο θεο γινεται. Οχι τον θεο της εκαστοτε θρησκειας, οχι τον θεο που φτιαχτηκε κατ'εικονα και ομοιωση του ανθρωπου, αλλα τον θεο που θα μπορουσε ο καθενας να γινει. Τον προσωπικο θεο. Τον θεο που θα ηταν καθε ανθρωπος, αν ξεπερνουσε τους φοβους του, αν νικουσε τους δαιμονες του, αν υπετασε τις αδυναμιες του, αν συνεχιζε να σηκωνοταν, ξανα και ξανα...

You can't always get what you want...

...but you just might find, you get what you need!

Rolling Stones. Η ευφυια του στιχου δεν εινα απεριγραπτη, δεν ειναι εξεχουσα ουτε συγκλονιστικη. Η ευφυια του στιχου ειναι στην απλοτητα που τον περιβαλει. Ειναι ο απλος, και ομως τοσο δυσκολος για πολλους, διαχωρισμος των αναγκων απο τις επιθυμιες. Ειναι ο συνδυασμος των δυο. Η αγνοια για το τι πραγματικ θελουμε. Το κατα ποσο τα θελω μας καλυπτουν τις αναγκες μας. Ειναι ο προσδιορισμος της λεξης "χρειαζομαι" και η απομυθοποιηση της λεξης "θελω".

Ποιος απο εμας μπορει να διαχωρισει τις επιθυμιες απο τις αναγκες του? Ειναι η αναγκη κατι απαραιτητο για την επιβιωση μας? Ειτε αυτη ειναι σωματικη ειτε ψυχικη επιβιωση. Η ειναι μια δυνατη επιθυμια? Κατι που θελουμε πολυ?

Ειναι μηπως η αναγκη κατι υπερεκτιμημενο, και σαν λεξη θα επρεπε να εκφραζει μονο τις βιολογικες αναγκες μας, και ολα τα υπολοιπα να μετατρεπονται "σε θελω" παρα σε "πρεπει να"?

Η εχουμε υποβιβασει τη σημασια των επιθυμιων, φοβουμενοι οτι θα χαρακτηριστουμε απληστοι? Οτι "τα θελουμε ολα δικα μας"?

Κατα την αποψη μου, καπου, καποτε και για καποιους λογους, που  θα παραμεινουν αγνωστοι σε εμενα, αναμειξαμε τις επιθυμιες με τις αναγκες και πλεον δεν μπορουμε να τις ξεχωρισουμε. Δεν ξερουμε τι θελουμε και τι εχουμε αναγκη. Η ζωη εχει μια περιεργη και ειρονικη ταση πολλες φορες, να μην μας δινει αυτο που νομιζουμε οτι ποθουμε διακαως, αυτο που αποζηταμε με ολη τη δυναμη της θελησης μας.Δεν σταματα ομως εκει και μας δινει κατι διαφορετικο, κατι που αφου το αποκτησουμε -δεν αναφερωμαι σε υλικα αγαθα- μονο τοτε μπορουμε να το αναγνωρισουμε σαν το πραγματικο θελω, σαν το θελω που εγινε πλεον αναγκη μεσα απο τη ζωη, χωρις να το συνηδειτοποιησουμε.

Θα μου πειτε πως αυτο ειναι συμβιβασμος, πως αλλαζουμε τις πραγματικες επιθυμιες μας, σε αυτο που μας εδωσε η ζωη ωστε να μην απογοητευθουμε, και να συνεχισουμε. Οχι συμβιβασμος δεν ειναι, ειναι η αναγκη μας να παρουμε οτι μπορουμε απο τη ζωη, ειναι η αποδοχη πως υπαρχει κατι πανω απο εμας, κατι πανω απο τις επιθυμιες και τις αναγκες μας. Κατι που εχει τη δυναμη να αλλαξει εμας, και αυτα που ζηταμε, αυτα που θελουμε. Και αυτο το κατι ειναι η ζωη.

Δεν ειναι η λυση να θελουμε λιγα, και να ζουμε μονο με τα παραιτητα.Η λυση ειναι να μαθουμε σιγα σιγα να διαχωριζουμε τις αναγκες απο τις επιθυμιες. Να ξερουμε τι θελουμε, τι ποθουμε, και να μαθουμε να αναγνωριζουμε τι ειναι αναγκαιο σε εμας. Να αξιολογουμε αναγκες και επιθυμιες και να εκλπηρωνουμε οσες περισσοτερες μπορυμε και απο τις δυο κατηγοριες, χωρις να γινομαστε ερμαια αυτων.

Animal or Human?

Animal or Human? Ζωο η ανθρωπος?

Ποια ειναι η διαφορα? Πως ξεχωριζει κανεις ενα ζωο απο εναν ανθρωπο? Τι σημαινει ζωο και τι σημαινει ανθωροπος? Ειναι το ανω θροσκω που μας διαχωριζει απο τα ζωα?

Πολυ συχνα ακουμε, οτι ειμαστε ζωα, τα πιο εξελιγμενα ναι, αλλα ζωα. Εχουμε ενστικτα, ορμες καθε ειδους, επιθυμιες προτογωνες οι οποιες πρεπει να ικανοποιηθουν, ακριβως οπως των ζωων. Ειναι η ικανοτητα μας να διατηρουμε αυτες τις ορμες αδρανεις και να της εκφραζουμε μονο με τροπο πρεποντα και αποδεκτο που μας διαφοροποιει? Ειναι η επιλογη, η δυνατοτηα επιλογης να μην ενδωσουμε στις ορμες μονο που μας κανει διαφορετικους, πιο εξελιγμενου, καλυτερους?

Οχι θα απαντησω, οχι μονο. Η διαδικασια εκλογικευσης των επιθυμιων και ο διαχωρισμος τους σε επιτευξημες και μη ειναι μια διαδικασια που  καθε ζωο την εκανε καθημερινα και σιγα σιγα εξελιχθηκε και εφτασε στο σημερινο σημειο, ενστικτοδως να αναγνωριζει τις αναγκαιες επιθυμιες και να τις εκπληρωνει.

Οταν δυο αρσενικα ζωα παλευουν για να νικησουν την επιβραβευση και τελικα την επιλογη τους απο το θυληκο ζωο, τοτε λεμε οτι ετσι ειναι η φυση, οτι αυτο κανουν τα ζωα, για αυτο κι εμεις ειμαστε ανωτεροι. Οταν δυο ανθρωποι κανουν το ιδιο ακριβως πραγμα, λεμε οτι ειναι ζωα, οτι ριχνουν το επιπεδο τους, οτι υπαρχουν καλυτεροι τροποι διευθετησης ζητηματων. Και εχουμε δικιο, ειναι ζωα. Κυριολεκτικα ο ανθρωπος ειναι ζωο.

Ομως υπαρχει μια ειδοποιος διαφορα που οχι μονο τον διαχωριζει απο τα ζωα, αλλα του επιτρεπει να μην βαλει τερμα στην ανωδο του, να μην σταματησει ποτε, και παντα να συνεχιζει ελευθερος δεσμων και αναγκων. Η αλλαγη θα πειτε, εχει τη δυναοτητα να αλλαζει, να προσαρμοζεται, και οτι δεν μπορει να αντιμετωπησει με οτι του εδωσε η φυση, το αντιμετωπιζει μεσω της τεχνολογιας. Παλι οχι, αυτη δεν ειναι η διαφορα που μας ξεχωριζει απο τα ζωα, αυτη η διαφορα μας επιτρεπει να ονομαζουμε την επιβιωση μας ζωη και να ξεγελαμε τον εαυτο μας και τους γυρω μας.

Η μια και μοναδικη διαφορα ειναι η δυνατοτητα επιλογης του κακου. Η ελευθερια που εχει ο ανθρωπος ακομα και μεσα σε κοινωνικα συνολα, ακομα και πισω απο ηθικους φραγμους να επιλεξει το κακο. Ειτε για τον ιδιο ειτε για τους γυρω του. Να κανει μια επιλογη, για την οποια γνωριζει πληρως οτι θα φερει την καταστροφηη η την αυτοκαταστροφη, και ομως να μην διστασει αλλα να κανει την επιλογη. Οχι για λογους παραλογους η ακατανοητους, αλλα για λογους που ο ιδιος τη στιγμη της επιλογης βρισκει πολυ λογικους, γιατι η επιλογη του ειναι η κατα τη γνωμη του καλυτερη δυνατη.

Η δυνατοτηταα επιλογης του κακου ειναι λοιπον αυτη που ξεχωριζει τον ανθρωπο απο τα ζωα. Η λογικη επιλογη μιας πραξης κακου. Ουτε η διαφορποιηση καλου απο κακου, ουτε η ευπρεπης εκφραση των ορμων, ουτε η ειρηνικη συνυπαρξη, ουτε η κοινωνονικοποιηση σε επιπεδα ανωτερα των ζωων ουτε τιποτα απο αυτα, αλλα η ελευθερια επιλογης του κακου.Η διασπαση των ηθικων, κοινωνικων και προσωπικων φραγμων και η διαπραξης μιας πραξης ειδεχθους και αποτροπαιας παρ'ολη τη γνωση των συνεπειων και των επακολουθων.

Love, Actually

"Whenever i get gloomy with the state of the world i think about the arrivals gate at Heethrow airport.

General opinion started to make out that we live in a world of hatred and greed, but I dont see that. Seems to me that love is everywhere. Often it's not particularly dignified or newsworthy, but it's alwasy there. Fathers and sons, mothers and daughters, husbands and wifes, boyfriends, girlfriends, old friends. When the planes hit twin towers, as far as I know none of the phonecalls from the people on board where messages of hate or revenge. They were all messages of love. If you look for it i've got a sneaky feeling you'll find, that love actually is all around..."

Ετσι ξεκιναει η ταινια Love Actually, μια ταινια που πολλοι θα χαρακτηριζαν ρομαντικη κομεντι. Πολλοι που χαζεψαν την ταινια, δεν ειδαν την ταινια πραγματικα. Δεν θα σχολιασω την ταινια αλλα, αυτο το αρχικο κομματι.

Για αρχη μια μεταφραση:

"Οποτε μελαγχολω με την κατασταση του κοσμου, σκεφτομαι την πυλη αφιξεων του αεροδρομιου Χιθροου. Η γενικη γνωμη διαμορφωθηκε στο οτι ζουμε σε εναν κοσμο μισους και απληστιας, αλλα εγω δεν το βλεπω αυτο.Εμενα μου φαινεται οτι η αγαπη ειναι παντου. Συχνα δεν ειναι απαραιτητα αξιοπρεπης η αξια ειδησεων, αλλα ειναι παντα εκει. Πατερες και γιοι, μητερες και κορες, συζηγοι, αγορια, κοριτσια, παλιοι φιλοι. Οταν τα αεροπλανα χτυπησαν τους διδυμους πυργους, απο οσο ξερω κανενα τηλεφωνημα δεν ηταν μυνημα μισους η εκδικησης. Ηταν ολα μυνηματα αγαπης. Αν ψαξτε, εχω την αμυδρα εντυπωση οτι θα βρειτε πως η αγαπη οντως ειναι παντου γυρω μας"

Ειναι ξεκαθαρο τι λεει ο Hugh Grant, μιας και αυτος διαβαζει το συγκεκριμενο κειμενο. Οτι ο κοσμος δεν ειναι γεματος μισος η απληστια αλλα αγαπη. Και ομως, γινονται πολεμοι, πολεμοι καθε ειδους, πραγματικοι, οικονομικοι, ψυχολογικοι, και πολλων αλλων ειδων. Αναφερομαι στον πολεμο, γιατι η κοινωνια μας τον αναγνωριζει ως την χειριστη μορφη διαπλοκης, ως την εσχατη λυση.

Δεν διαφωνω καθλου με το συγκεκριμενο κειμενο. Αλλα με κανει κα αναρωτιεμαι, τι εγινε και φτασαμε εδω που φτασαμε? Μην με παρεξηγησετε, δεν ασχολουμαι με τη σημερινη κατασταση της κοινωνιας, της οικονομιας και οποιας αλλης γενικοτητας. Οχι ασχολουμαι με το πως ο καθε ανθρωπος σαν ξεχωριστη μοναδα, εκτος συνολου, ενω ειναι ενα ον που εχει αναγκη, που αποζητα τη συντροφια και την επικοινωνια, την ανγνωριση και τη φιλια, πως αυτο το ον ξεχασε της αναγκες αυτες, της διεγραψε, μαλλον της μετεφερε στο υποσυνειδητο και της εθαψε καλα κατω απο προσποιητες ευτυχιες, πως λοιπον εφτασε στο σημειο να κυρητει καθημερινο πολεμο αντι να αγαπα. Αντι να μοιραζεται, να χαιρεται και να ευτυχει.Αδυνατω να καταλβω απο μονος μου την ανωμαλια του ανθρωπινου ειδους να πηγαινει κοντρα στην φυση του, να καταπολεμα την κοινωνικοτητα με την οποια γενηθηκε για χαρη πλασματικων αναγκων οπως το κοινωνικο status.

Για αυτο λοιπον θα μας βοηθησει ο κυριος Erich Fromm. Παραθετω εδω την περιληψη του οπισθοφυλου του βιβλιου "Να εχεις η να εισαι", μερος της τουλαχιστον.

"Να ενα μεγαλο μανιφεστο μιας νεας κοινωνικης και ψυχολογικης επαναστασης για να σωθει ο επαπειλουμενος πλανητης μας: Να εχεις η να εισαι? Ειναι οι σκεψεις μιας ολοκληρης ζωης ενος απο τους πιο διεισδυτικους κοινωνικους αναλυτες. Οι θεσεις του Erich Fromm σ'αυτο το εξαιρετικο βιβλιο ειναι οτι δυο τροποι υπαρξης παλευουν για το πνευμα της ανθρωποτητας: Ο τροπος υπαρξης στη βαση του εχειν, με επικεντρο του την κατοχη και την αποκτηση υλικων αγαθων, τη δυναμη και την επιθετικοτητα και που αποτελει τη βαση για κακα οπως η βια, ο φθονος και η πλεονεξια. Και ο τροπος υπαρξης στη βαση του ειναι που βασιζεται στην αγαπη, στη χαρα του να μοιραζεσαι και σε δραστηριοτητες οχι αχρηστες αλλα παραγωγικες."

Μεσα απο αυτο το αριστο πραγματικα βιβλιο ο Fromm παραθετει της αποψεις του πανω στο θεμα και προβλεπει το 1976, οταν εγραψε το βιβλιο οτι αυτη η ταση της κοινωνιας για τα υλικα αγαθα θα οδηγησει τον κοσμο σε κοινωνικη, ψυχολογικη και οικονομικη καταστροφη.

Προσθετοντας τον υπερκαταναλωτισμο, την απληστια, την κοινωνικη συγκριση και την επιβαλωμενη απο το περιβαλλον μας αναγκη για αναγνωριση και επιτυχια σε οσους το δυνατον περισσοτερους τομεις, καταληγουμε στη σημερινη κατασταση και στο συμπερασμα αυτου του κειμενου.

Ο ανθρωπος αρνηθηκε τη φυση του για αγαπη και ευτυχια, οταν ανηγαγε τις δυο αυτες αξιες σε αξιες με υλικη υποσταση. Οταν η αγαπη ενος πατερα προς το παιδι του εκφραζεται μονο μεσα απο δωρα και οταν για την ευτυχια απαιτειται η υπαρξη υλικων αγαθων.

11 Illusions

Και ξεκινωντας για λιγη σκεψη ας δουμε αυτο...

What's a bridge with no river below?
 What's the sky without the clouds to go by?
What's the truth with none to hear it?

It's an Illusion baby

It's an Illusion

It is a false belief

What's the heaven with no hell to compete?
What is God with no believers alive?
What's the sun without the night to wave goodbye?
What's a falling star if you got nothing to wish for?

It's an Illusion baby
It's an Illusion
It is a false belief



What's a warrior with noone to fight?

What's the body with no soul to live in?
What's the mind with no goal to achieve?
What's a fire with nobody to warm?

It's an Illusion baby
It's an Illusion
It is a false belief

It's an Illusion...






Εκτος απο τη σχετικοτητα των πραγματων, οχι οπως την εθεσε ο Einstein, αλλα οπως παρουσιαζεται στους παραπανω στιχους, ειναι ομορφο να προσεξει κανεις πως αλλαζει το νοημα ενος πραγματος μεσα απο τη συνδεση του με αλλα.

Για να γινω πιο σαφης αν καποιος αφαιρεσει το δευτερο μισο του στιχου "What's a fire with nobody to warm?" το νοημα της λεξης fire αλλαζει πληρως, η φλογα απο ενα μεσο θερμανσης -ψυχης και σωματος- γινεται καταστροφικη, απο φλογα γινεται φωτια. Το ιδιο γινεται και με ολους τους υπολοιπους στιχους.



Dante's Inferno

Παρατηρει κανεις λοιπον οτι δεν υπαρχει οτιδηποτε, μαλλον για να μην γινομαι απολυτος, ισως υπαρχουν πολυ λιγοτερα πραγματα απο οσα νομιζουμε που μπορουν να αυτοπροσδιοριστουν. Και αυτο θελει να δειξει το εν λογω τραγουδι. Σε ενα αλλο επιπεδο ομως, σε ενα επιπεδο ανθρωπινο. Ενα κομματι μας σαν ανθρωποι και σαν προσωπικοτητες προσδιοριζεται μεσα απο τις πραξεις και τα πιστευω μας, ενα δευτερο κομματι ομως προσδιοριζεται μεσα απο τους αλλους. Και αυτο το δευτερο κομματι του εαυτου μας, ειναι πολυ ομορφο να εξερευνηθει, ειναι πολυ ενδιαφερον να περιπλανηθει κανεις μεσα του και να ανακαλυψει τις επιρροες που εχει ο καθε αλλος ανθρωπος και το καθε γεγονος, στη διαμορφωση αυτου που ειμαστε...

Δεν αναφερομαι μονο στην ανατροφη μας απο τους γονεις, η το περιβαλλον στο οποιο μεγαλωσαμε, οχι αναφερομαι κυριως στους ανθρωπους που εμεις επιλεξαμε για δικους μας, για κοντινους μας, για τους ανθρωπους που λεμε φιλους και αγαπημενους. Αν κανεις ψαξει λιγο παραπανω σε καθε του φιλικη η μη σχεση με τους κοντινους του ανθρωπους λιγο πιο προσεκτικα, και κυριως ψαξει τους λογους για τους οποιους βρεθηκε κοντα με τους εν λογω ανθρωπους, θα δει οτι οι λογοι αυτοι που μεχρι τωρα ονομαζε, τυχη η συγκηριες ειναι κατι παραπανω. Ειναι ασυνειδητη επιλογη. Ειναι το πρωτο κομματι του εαυτου που προσπαθει με νυχια και με δοντια να επιβληθει στο δευτερο, και τα καταφερνει. Ειναι η ανεπτυγμενη και εκπολιτισμενη αναγκη του ανθρωπου για επικοινωνια και σχεσεις...

When All Hope Is Gone...

Ξεκινησα αυτο το blog ορμωμενος απο δυο πραγματα, την υπενθυμηση ενος φιλου για εποχες που ηταν ομορφες και τον στιχο των Slipknot απο το τραγουδι "All Hope Is Gone"...

Ο στιχος εχει ως εξης:

What do you want?

What do you need?

We'll find a way,

When all hope is gone...

Ο φιλος εχει ως εξης:
http://azer-zeki.blogspot.com/

Το blog κατα πασα πιθανοτητα δεν θα προσφερει ενημερωση, η σχολια ετοιμοπαραδωτα και στραγγισμενα απο σκεψεις, ουτε θα προσφερει σχολια πανω στην καθημερινοτητα και την επικαιροτητα, υπαρχουν πολλα αλλα blog που καλυπτουν τα θεματα αυτα παραπανω απο επαξια.

Οχι, το blog αυτο θα προσφερει τροφη για σκεψη, θα προσφερει αμφισβητησεις και αμφιβολιες, θα προσφερει απλες σκεψεις με συνθετες προεκτασεις, θα προσφερει οτι πιο κοντινο στη φιλοσοφια μπορει να προσφερει ενα blog. Τουλαχιστον αυτος ειναι ο στοχος, η επιτευξη του θα κριθει απο τον καιρο.

Καλη αρχη λοιπον!